Зоран Куљан
Слобода, Еднаквост, Соработка (Братство) е суштината на Македонската Империjална Доктрина, чиј денешен носител е Русија. Со ХЕКСОСТРАТЕГИJА, обмислена од Филип и Аристотел, практикувана од Македонскиот Александар во Источниот Поход, народите од поразените царства останувале слободни луѓе, националните економии биле оставани да создаваат национално богатство како и пред Александар.
Во разгорот на македонската катарза, смртоносната принудна припадност во злосторничкото здружение НАТО опслужувано од северџанските вазали, започна посредна воjна со Руската Федерациjа против волjата на Македонците. Ова е плукање во сопствената рефлексиjа во стаклената направа од едната страна прекриена со сребро. Антимакедонците и терористите од северомакедонската анти – влада, со актот на воена поддршка за Бандеровската хунта во Киев, по прв пат за последниве пет илjади години ја втурна Македонија во таборот на идеолошките антиподи.
Социjален дарвинизам (Човек на човека – е волк), нихилизам, случаjнизам (атеизам ), банкстерски тероризам, лихварски паратизивизам, бесконечни колониjални воjни, се дел од вредностите на турбо капиталистите – глобалисти. Грабеж на националните богаства и уништување на националните економии се приоритетите на цивилизациjата дизаjнирана од колективниот Запад. Неjзините припадници се Златната милиjарда што треба да биде дехуманизирана во стадо од трансхумани робови. Киборзи без Божjата честичка со тежина од 21 грам во себе – Душа. Наброените „доблести“ и „вредности“ се движечката сила на јудео – римската доктрина изградена и култивирана на ропски труд и апсолутно владеење над телото и духот на постраданите. Доброволното ропство е последица на многувековниот „Стокхолмски синдром“ прифатен од тие на кои Македониjа им е само празен збор во етерот, форма без содржина. Собраниската опозициjа (со чесни но ретки исклучоци), вториот актер на македонската политичка естрада, ги верификува сите антимакедонски решениjа викаjќи при тоа: – Владата е предавничка!
Од другата страна на специjалната операциjа е носителот на Македонската Империjална Доктрина, Руската Федерациjа.
Авторитетот на славјанистот и државник Егор Классен jа крепи оваа Доктрина практикувана од Великата Држава уште од 862 година . ХЕКСОСТРАТЕГИJА, обмислена од Филип и Аристотел, практикувана од Македонскиот Александар во Источниот Поход му ги донесе пред нозе клучевите од шесте царства (Египет, Арабискиот полуостров, Асирија, Вавилон, Бактриjа и Понтиjа) и победа над Ахменидите – наследници на Големиот Кир.
Слобода, Еднаквост, Соработка (Братство) е суштината на Македонската Империjална Доктрина. Поразените воjници, третирани како робови во армиите на поразените царства, во редовите на македонската многунационална професионална воjска составена од: пешадиjа, кавалерија (наjскапата коњица во тоа време) и морнарица, биле еднакви во правата и обврските кон Царот. Народите од поразените царства останувале слободни луѓе, националните економии биле оставани да создаваат национално богатство како и пред Александар.
Европската „просветителска“ оргиjа, по уништување на европскиот гено – фонд и македонската богомилска црковна реформа преку „светата“ Инквизициjа, и крвниците како шпанскиот конверт од Jудеизам во Католик, Торквемада, го искористи македонскиот наратив со: Слобода, Еднаквост, Братство, и омразените кралски династии се маскираа во граѓанска буржоазиjа продолжувајќи со грабежот и на азиските и на африканските народи.
Понудениот многуцентричен или мултилатерален концепт, врз основа на некогашната Македонска Доктрина, со себе го носи принципот на еднаквост и меѓусебно почитување на државите во интеракциjата при изнаоѓање на заеднички именител во соработката. Новиот глобален систем е незапирлив како надоjдена буица од свежа, планинска река. Во перспектива, многуцентричноста ќе доведе до автаркичност (самоодржливост и самодоволност на државата – А . Дугин) во услови на одговорно управување и инвестирање во капитални производни капацитети. Тогаш кога неопходноста од тргување ќе се надмине заради автаркиската држава, Гоцевата мисла за ‘културен натпревар меѓу народите’ со рамноправно учество на Македонците, ќе заживее независно од желбата на сегашниот Хегемон во заминување.
Грозоморното убиство со подметнат експлозив под возилото, jа прекина сребрената нитка на животот од ќерката на филозофот на Рускиот Свет, Дугин – Дариjа .
Коj сакаше да го убие Дугин? Тие, кои филозофот в лице ги нарекува ‘слуги на ѓаволот’, т.е. трудбениците на победата на античовековата идеологиjа – трансхуманизам. Глобалистичката англосаксонска елита, со посредништво на вазалните спец служби на кои Русиjа им стои како непрголтан крупен залак во грлото. И, ги дави и задушува.
Не можејќи да jа убиjат идеjата, го таргетираа Дугин. На краjот сатанистите му принесоа сакрална жртва, младата новинарка и ќерка, на нивниот бог – Баал (Бафомет).
„ Нема да не исплашите“, зборуваше во 1907г. премиер министерот на Руската Империjа, Столипин, коj една година порано за малку ќе jа изгубеше ќерката во подметнатата експлозиjа на семеjниот дом. Неколку години подоцна тоj беше убиен – со што се отвори патот кон катастрофата во февруар 1917г. Но, Великата Држава ги научила историските лекции и нема да дозволи повторување. И сеќавањето на Дариjа Дугина ќе биде потсетник на тие настани од минатото.
Царство Небесно, Дариjа Александровна, и вечно, светло сеќавање!